Paweł Błędowski i Łukasz Jemioła – dwaj autorzy piosenek, tworzący dotąd na własny rachunek, postanowili połączyć siły we wspólnym projekcie. Wcześniej połączyło ich wspólne śpiewanie piosenek zespołu The Beatles, którego fanami są od dziecka. Dwa głosy, dwie gitary i prosty przekaz – autorskie piosenki nagrane od serca, na tzw. „setkę”, bez „ulepszaczy smaku”. Od początku roku na bieżąco publikują nowe utwory – 23 stycznia swoją premierę miała nostalgiczna „Marta”, 12 lutego ukazał się singiel „Przyjacielu”, a 8 marca – „Ciało ciału”. Data nieprzypadkowa, bo to utwór wyjątkowy zmysłowy, w sferze wokalnej odwołujący się do… hip-hopu. W kwietniu zaś miała premiera piosenka „Warszawa 2039 (Tańczmy po świt)”. O wspólnym przedsięwzięciu muzycznym opowiedział mi Paweł Błędowski.
MM: Zaczynaliście z Łukaszem od grania piosenek The Beatles. Jak to się przełożyło na Wasze własne kompozycje?
PB: Z całą pewnością muzyka Beatlesów ma pośredni wpływ na to, co tworzymy – w końcu obaj wychowaliśmy się na tych dźwiękach. Melodia ma dla nas wielką wartość i staramy się zawsze o niej pamiętać. Poza tym Beatlesi byli niezwykle eklektyczni i otwarci w swojej twórczości i to jest nadal inspirujące. Każdy z nas pisze osobno (zarówno muzykę i teksty), a potem te kompozycje wspólnie opracowujemy.
MM: Co jest w nich punktem wyjścia: muzyka czy tekst?
PB: To trudne pytanie, bo każda piosenka to inna historia. Czasem zaczynamy od pomysłu melodycznego, czasem od chwytliwej frazy, innym razem to tekst ‘wiedzie’ nas ku muzyce.
MM: A jak było w przypadku utworu „Marta”?
PB: „Marta” jest piosenką napisaną przeze mnie wiele lat temu. Kiedy zagrałem ją Łukaszowi, uznał że warto do niej wrócić i nadać jej nieco inny styl – akustyczny, nawiązujący odrobinę do harmonii wokalnych duetu Simon & Garfunkel. W tym przypadku, z tego co pamiętam, najpierw miałem tekst, potem powstała muzyka.
MM: To opowieść o prawdziwej osobie?
PB: Tak (śmiech). Marta z piosenki istnieje naprawdę. Marta – pozdrawiam!
MM: Mówisz o chwytliwej frazie. Czy „Ciało ciału” właśnie z tego się wzięło?
PB: Moim zdaniem to jedna z najlepszych piosenek, jakie napisał Łukasz. Pełna zgoda co do chwytliwej frazy – powtarzalność słów w refrenie, powtarzanym śpiewanym/mówionym niemal jak mantra, to jest siła tej kompozycji i klucz do jej sukcesu w sieci.
MM: Czemu ten utwór ma dwie wersje?
PB: Przygotowaliśmy nieco krótszy ‘radio edit’ z myślą o stacjach radiowych obok wersji pełnej. Łukasz ma też przygotowaną wersję elektroniczną, która także ujrzy światło dzienne.
MM: „Warszawa 2039 (Tańczymy po świt)” brzmi trochę jak akustyczna wersja „Nie stało się nic” Roberta Gawlińskiego. Co tutaj było zalążkiem utworu?
PB: Piosenka miała swój początek w czasach, kiedy grałem w zespole Londyn, ale miała wtedy angielski tekst i stylistyką przypominała The Clash. Tekst skończyłem niedawno i nadaliśmy jej sznyt retro, choć tekst jest bardzo aktualny.
MM: Tak wyobrażacie sobie Warszawę za 15 lat?
PB: Tytuł jest na swój sposób profetyczny, to fakt. Chcieliśmy jedynie zasygnalizować, że niebezpieczeństwo, które dotykało ludzi w latach 30-tych XX wieku, jest znów blisko.
MM: W dość pogodnym anturażu muzycznym…
PB: Tak, bardzo nam zależało na tym. Kontrast jak najbardziej zamierzony.
MM: Zamierzacie wydać płytę, czy idea singli wam odpowiada całkowicie?
PB: Natura rynku muzycznego się zmieniła. Żyjemy w kulturze singlowo/streamingowej. Biorąc pod uwagę, że nasze dotychczasowe piosenki są od siebie bardzo różne, działa to na naszą korzyść. Materiał na całą płytę domkniemy na pewno do końca tego roku i wówczas powalczymy o jej wydanie. Winylowa wersja to by było coś!
MM: Będzie można was usłyszeć na żywo w najbliższym czasie?
PB: 23 kwietnia gramy w Kazimierzu Dolnym, 25 kwietnia wystąpimy z koncertem w lubelskim Radiu Centrum, który będzie transmitowany na antenie stacji.
Rozmawiał Maciej Majewski
ZAPISZ SIĘ DO NASZEGO NEWSLETTERA WYSYŁAJĄC MAIL NA: sztukmixnewsletter@gmail.com
Obserwuj nas w mediach społecznościowych:
