Hołdujemy zasadzie „O muzyce słowami, o muzyce kadrami”, choć na  początku było słowo, a i ono było raczej porozrzucane. Był rok…  niepamiętny, kiedy portal Muzobar powoli ruszał.

Wcześniej współpracowałem z alternativepop, chwilę z independent.pl. Oboje tworzyliśmy dział muzyczny w kwartalniku SPLOT. Muzobar, w wersji mocno testowej działał przez kilka lat, ale regularnie (no, w miarę), ruszył w 2018. W założeniu miał być miejscem do dzielenia się wiadomościami ze świata mojej muzyki, ale szybko okazało się, że jest na przykład dobrą platformą do dzielenia się tym, co w polskim przemyśle muzycznym piszczy (cykl „Scena polska”). Prowadzimy go w dwie osoby, sporadycznie trafiają tu teksty osób z zewnątrz.

 Naszym pierwszym, w pełnym wymiarze wydarzeniem był toruński festiwal Fame w 2021 roku. To w zasadzie pierwsza większa impreza muzyczna, którą relacjonowaliśmy, i dzięki której mogliśmy np. spędzić ponad godzinę na rozmowie z Wolfgangiem Flurem. Potem doszły patronaty nad różnymi, mniejszymi wydarzeniami, uczestnictwo w tych branżowych (Tak Brzmi  Miasto), koncerty i festiwale (Soundedit, OFF, Cala Mijas), w których uczestniczyliśmy już jako media. Nawiązaliśmy też bliską współpracę z krakowskim klubem Tu i Ówdzie. Czujemy się medium i jako medium działamy, tworząc portal muzyczny (nie blog), który jest naszym trzecim dzieckiem, którym nie zajmujemy się zawodowo, ale wyłącznie w wolnym czasie, i tylko z zamiłowania do muzyki. Chcielibyśmy pisać więcej, robić więcej zdjęć artystom, ale nasza doba ma niestety tylko 24 godziny.

Zdajemy sobie sprawę, że jesteśmy jednym z wielu, bo strony poświęconych muzyce i kulturze muzycznej wypączkowały. I to jest dobre, bo znaczy, że ludzie chcą o niej pisać, że ludzie chcą o niej czytać. Jeśli  dziennikarstwo muzyczne w XXI wieku miałoby mieć taką twarz, to dlaczego mu jej nie użyczyć?

Strona posiada również fanpage na Facebooku –> TUTAJ

Darek&Ewa