Po 16 latach przerwy mysłowiecki Gutierez wrócił z nową płytą „Mapy końca świata”. To kameralna muzycznie historia o rozstaniu i samotności w upalnym miejskim zgiełku lata 2022, nasycona takim ładunkiem wrażliwości, wobec której nie sposób przejść obojętnie. O tym, ile ‘kosztowała’ ta opowieść i gdzie lokują się jej zaczyny, opowiedział mi wokalista oraz autor tekstów Bartek Woźniczko.

 

MM: Co było przyczynkiem do powstania „Mapy końca świata”?

 

BW: Na pewno spotkanie z Grzegorzem Chrząścikiem oraz okoliczności. Lato roku 2022 było dla mnie osobiście naprawdę. Muzyka zawsze dla mnie była jakimś rodzajem terapii i tak samo było w tym przypadku. Spotkanie było prozaiczne – moja córka zaczęła chodzić do Grześka na lekcje gitary i zaczęliśmy gadać o muzyce, o tym co u nas… Miałem potrzebę piosenki po prostu.

 

MM: No właśnie – czemu akurat lato 2022?

 

BW: To pytanie jest zbyt prywatne. Nie chciałbym wywalać trzewi na wierzch. Myślę, że sporo jest w tekstach o tym – nawet wszystko jest w piosenkach. Tamto lato było bardzo pochmurne…

 

MM: Mówisz o potrzebie piosenki. Chodzi o „Olbrzyma”?

 

BW: Tak, „Olbrzym” był pierwszy – pisany trochę korespondencyjnie jednak, choć jesteśmy z Grzegorzem z jednego miasta. Klip do tej piosenki powstał w tym, wynajmowanym wówczas przeze mnie mieszkaniu, w tej swoistej ‘samotni na 3 piętrze’

 

MM: A „Bartek”?

 

BW: Po „Olbrzymie” pojawiły się kolejne skrawki „Mapy końca świata” – jakieś nieśmiałe melodie i klejenie emocji w słowach. Jestem trochę mechanikiem słów. Zapisuję hasła, potem je skręcam i kleję w całość. A w przypadku „Bartka” myślę, że po raz pierwszy faceci po 40-tce zapłakali na poważnie (śmiech). Ten numer sporo nas kosztował.

 

MM: Nie zapłakałem, ale poruszył mnie utwór „Apartamenty Bałtyk”.

 

BW: Co cię w nim poruszyło?

 

MM: Poetyckość tego numeru i jego smutek.

 

BW: Wiesz, byłem kiedyś na Helu zimą. Po raz pierwszy nad morzem zimą…. To ma jakiś swój niepowtarzalny nastrój, opustoszałych apartamentów i placów zabaw, zamkniętych smażalni oraz nieczynnych flipperów… „Apartamenty Bałtyk” są z życia wzięte.

 

MM: Zaśpiewała w nim Twoja córka.

 

BW: Tak, Blourney. To bardzo ważne dla mnie ‘miejsce’ na „Mapie końca świata”. Myślę, że świetnie śpiewa i świetnie czuje muzykę.

 

MM: Natomiast w „Rezerwacie Przyrody Lasu Murckowskiego” słyszę pewne pogodzenie z życiem, z sytuacją, którą opisujesz między wierszami na tej płycie.

 

BW: To jest koniec, a zarazem początek historii. Zamknięcie tego trudnego rozdziału. Poobijany idę dalej, w moim ulubionym murckowskim lesie odnajduję siłę i nadzieję. To jest rodzaj apelu: „Hej, słuchajcie, czas leczy rany, ci którzy marzą nigdy się nie uczą…”

 

MM: A czy następstwem tego jest powrót Gutierez na dłużej?

 

BW: Nie wiem. Piosenki nie powstały z myślą o albumie czy wydawnictwie, lecz z potrzeby serca i potrzeby wyrzucenia z siebie trudnych emocji. Zagraliśmy koncert z okazji premiery płyty. Przyszło ponad 200 osób, zabrakło miejsc. Gadam z ludźmi, dziennikarzami o płycie i naprawdę przecieram oczy i uszy ze zdumienia, gdy mówią o najważniejszej płycie tego roku. Czekamy na nieoczekiwane…

 

MM: Może właśnie to dlatego, że byliście oczekiwani?

 

BW: Nie sądzę, że ktoś czekał. Po tylu latach zaczynamy od początku, ale wiesz – bez presji i oczekiwań. Cieszę się na każde dobre słowo, ale nie liczę lajków i serduszek…

 

MM: Będą kolejne koncerty?

 

BW: Tak, myślę, że będą. Na żywo mamy inną, bardziej chropowatą energię. Gramy w 7 osób, jest dobry, gitarowy brud.

 

MM: Kto zatem uzupełnia skład?

 

BW: Blourney śpiewa ze mną, Jurek na gitarze, Grzegorz Chrząścik na gitarze, Adam ‘Bejnar’ Bejnarowicz na basie, Bartosz Bezegłów na klawiszach i w chórkach oraz Michał Rerak na perkusji.

 

 

 

Rozmawiał Maciej Majewski

 

---

 

 

Obserwuj nas w mediach społecznościowych:

 Facebook

 Instagram