Jesteśmy bardzo dumni, ze jesteśmy jednym z oficjalnych patronów medialnych tego „szalonego” festiwalu. We wrześniu 2025 roku Avant Art Festival po raz 9 rozciągnie swoje transgresyjne skrzydła nad Wrocławiem i Warszawą w dniach 4-14 września 2025 (Wrocław) i 15–21 września, prezentując jedną z najbardziej radykalnych i nieprzewidywalnych edycji w swojej historii. Od 2008 roku festiwal tworzy przestrzeń dialogu dla muzyki eksperymentalnej, sztuk wizualnych i kina, stawiając na artystyczną niezależność, zaangażowanie społeczne oraz bezkompromisową eksplorację form. Hasłem tegorocznej odsłony mógłby być manifest: „więcej odwagi, więcej ryzyka”. Dyrektor artystyczny festiwalu Kostas Georgakopulos zapowiada zwrot ku punkowemu etosowi i DIY, ale też otwarcie na nowe formy folku, transkulturowej elektroniki i postgatunkowych hybryd. Festiwal to – jak co roku – przestrzeń spotkania artystów, którzy przekraczają granice ekspresji i definiują współczesne brzmienia na nowo.
LINKI DO BILETÓW:
Avant Art Festival 2025 WROCŁAW
https://kicket.com/wydarzenia/avant-art-festival-2025-wroclaw-26463
Avant Art Festival 2025 WARSZAWA
https://kicket.com/wydarzenia/avant-art-festival-2025-warszawa-26462
Avant Art Festival 2025: Eksperyment, tożsamość i radykalna dźwiękowa wolność. We wrześniu 2025 roku Avant Art Festival ponownie rozciąga swoje transgresyjne skrzydła nad Wrocławiem (4–14 września) i Warszawą (15–21 września), prezentując jedną z najbardziej radykalnych i nieprzewidywalnych edycji w swojej historii.
Międzynarodowy dialog i dźwiękowy pluralizm
W programie znalazły się nazwiska artystów z pięciu kontynentów – od Japonii, Ugandy i Brazylii, po Niemcy, Wielką Brytanię i Polskę. Usłyszymy m.in. japońską legendę noise’u Merzbowa, ikonę metalu Iggora Cavalerę i eksperymentalnego producenta Eraldo Bernocchiego w unikalnym trio. Obok nich wystąpią takie postaci jak Clipping. (USA), Slikback (Kenia), Dis Fig (USA), IFS MA (Japonia/Polska), ZU (Włochy) czy Shabaka (Wielka Brytania).
Nie zabraknie także silnej reprezentacji polskiej sceny niezależnej – z projektami takimi jak Ugory, Beluga Ryba, Gary Gwadera czy Qba Janicki we wspólnym secie z niemieckim eksperymentatorem Grischą Lichtenbergerem.
Sztuka jako pole polityki, pamięci i technologii
Festiwal tradycyjnie łączy muzykę z refleksją społeczną i polityczną. Tego roku szczególny akcent pada na kwestie tożsamości – queer, migracje, dziedzictwo kolonialne – oraz na napięcia między człowiekiem a technologią. Wystawa Richiego Culvera w Wrocławiu stanie się krytycznym spojrzeniem na klasowość i estetykę cyfrowego świata, a dźwiękowe kolaże Black Fondu i Death Goals (Wielka Brytania) poddadzą analizie współczesne języki gniewu i oporu.
Miejskie rewiry i niestandardowe przestrzenie
Tegoroczna edycja odbywa się w kluczowych miejscach Wrocławia (Piekarnia, Ciało, Kino Nowe Horyzonty) i Warszawy (Pardon, To Tu, Komuna Warszawa, TR, Iluzjon, SPATiF, Hydrozagadka i Chmury). Kuratorzy podkreślają znaczenie współpracy z lokalnymi partnerami i kolektywami – m.in. Outlines, Jvdasz Iskariota, Ad Libitum czy IA.
Edycja do słuchania całym ciałem
Avant Art Festival 2025 to nie tylko festiwal muzyczny – to doświadczenie totalne, które wymyka się klasyfikacjom. Koncerty bardzo często mają wymiar performatywny, cielesny, rytualny. Dźwięk działa tu jak medium oporu i eksploracji. Jak podkreślają organizatorzy: „Nie chodzi o eksperyment dla eksperymentu – ale o poszukiwania, nowe języki, które pomogą opisać i przekształcić rzeczywistość.”
Avant Art Festival w programie UK/Poland Season 2025
Tegoroczne edycje Avant Art Festival są włączone w program UK/Poland Season 2025 organizowany przez British Council razem z Instytutem Adama Mickiewicza i Instytutem Kultury Polskiej w Londynie. Sezon obejmuje ponad 100 wydarzeń w 40 miastach UK i Polski, mających na celu wzmocnienie dialogu kulturalnego między krajami. W ramach tego projektu zaprezentujemy koncerty kilkudziesięciu brytyjskich artystów oraz pokazy filmów z UK w ramach Avant Art Film, przeglądu filmów o muzyce.
To niezwykle ważne dla festiwalu partnerstwo z British Council potwierdza silną pozycję festiwalu na polskiej scenie muzycznej oraz wpisuje się w strategię rozwoju festiwalu w obszarze międzynarodowych projektów, mających na celu budowanie platformy współpracy i prezentacji polskich artystów za granicą.
Linki
https://www.facebook.com/AvantArtFestival
https://www.instagram.com/avantart_official
Avant Art Festival 2025 WROCŁAW 4 – 14.09.2025
Współfinansowano ze środków Miasta Wrocławia, Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury – państwowego funduszu celowego, w ramach programu „Muzyka”, realizowanego przez Narodowy Instytut Muzyki i Tańca oraz British Council w ramach programu UK/Poland Season 2025.
Organizator: Fundacja Avant Art
Partnerzy: Klub Łącznik, Ciało, Kino Nowe Horyzonty, Klub Szalonych, Centrum Sztuk Performatywnych Instytutu Grotowskiego, Showroom Sound Experience, 66P Subiektywna Instytucja Kultury
Artyści:
MERZBOW / BERNOCCHI / CAVALERA (INT), Richie Culver (UK), Ugory (PL), GARY GWADERA (PL), PLF (AU/UK), Grischa Lichtenberger (DE) & Qba Janicki (PL), Nailbreaker (UK), HASSAN K. (IR/FR), IFS MA (JP/PL), Aja Ireland (IE), Slikback (KE), Mopcut feat. MC dälek (INT), Beluga Ryba (PL), COUNTERFEIT MADISON (US), CLIPPING. (US), TBA
- Open call for sonic acts
- Avant Art Film
PROGRAM AVANT ART WROCŁAW
Czwartek, 4.09.2025
Centrum Sztuk Performatywnych Piekarnia | Księcia Witolda 62, 50-203 Wrocław
MERZBOW / BERNOCCHI / CAVALERA (INT)
66p Stajnia | ul. Romana Dmowskiego 13B
Richie Culver (UK) solo exhibition & live show
Wtorek, 9.09.2025
Klub Łącznik | Tramwajowa 1-3, 51-621 Wrocław
Ugory (PL)
GARY GWADERA (PL)
TBA
Środa, 10.09.2025
Showroom Sound Experience | ul. Tęczowa 7, 53-601 Wrocław, Polska
PLF (AU/UK)
Grischa Lichtenberger (DE) & Qba Janicki (PL)
Open call for sonic acts
Czwartek, 11.09.2025
Klub Szalonych | ul. Ruska 47/48a Wrocław
Nailbreaker (UK)
HASSAN K. (IR/FR)
TBA
Piątek, 12.09.2025
Klub CIAŁO | Joannitów 13, 50-086 Wrocław
FS MA (JP/PL)
Aja Ireland (IE)
TBA
Sobota, 13.09.2025
Klub CIAŁO | Joannitów 13, 50-086 Wrocław
Slikback (KE)
Mopcut ft. MC dälek (INT)
Beluga Ryba (PL)
TBA
Niedziela, 14.09.2025
Klub CIAŁO | Joannitów 13, 50-086 Wrocław
COUNTERFEIT MADISON (US)
CLIPPING. (US)
Avant Art Festival 2025 WARSZAWA 15 – 21.09.2025
Współfinansowano ze środków M St. Warszawy, Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury – państwowego funduszu celowego, w ramach programu „Muzyka”, realizowanego przez Narodowy Instytut Muzyki i Tańca oraz British Council w ramach programu UK/Poland Season 2025.
Organizator: Fundacja Avant Art
Partnerzy: Pardon, To Tu, SPATiF, Komuna Warszawa, Teatr TR, PR II, Kino Iluzjon, Chmury, Hydrozagadka, Ad Libitum
Artyści: Ola Rzepka (PL), Zosia Ilnicka (PL), Axel Dörner (DE), Erhard Hirt (DE) / Brother May (UK) / IFS MA (JP/PL) / Olan Monk (UK) / Okay Vivian (TR) / Death Goals (UK) / ZU (IT) / Francesca Ter-Berg Quartet (UK) / AJA Ireland (IE) / Dis Fig (US) / Ryosuke Kiyasu (JP) / HASSAN K. (IR/FR) / Frost & Kyeza (UK) / BLACK FONDU (UK) / Steve Noble & Marek Pospieszalski (UK/PL) / Shabaka (UK) / TBA
- Open call for sonic acts
- Avant Art Film
PROGRAM AVANT ART WARSZAWA
Poniedziałek, 15.09.2025
Studio Polskiego Radia im. Władysława Szpilmana | al. Niepodległości 81, 02-626 Warszawa
Ola Rzepka (PL), Zosia Ilnicka (PL), Axel Dörner (DE), Erhard Hirt (DE)
na zamówienie Avant Art Festival & Ad Libitum
Wtorek, 16.09.2025
TR Warszawa | Marszałkowska 8, 00-590 Warszawa
Brother May (UK)
IFS MA (JP/PL)
Środa, 17.09.2025
Chmury | 11 Listopada 22, 03-436 Warszawa
Olan Monk (UK)
Okay Vivian (TR)
Open call for sonic acts
Hydrozagadka | 11 Listopada 22, 03-436 Warszawa
Death Goals (UK)
ZU (IT)
TBA
Czwartek, 18.09.2025
Klub SPATiF | Al. Ujazdowskie 45, 00-536 Warszawa
Francesca Ter-Berg Quartet (UK)
TBA
Piątek, 19.09.2025
Teatr Komuna Warszawa | Emilii Plater 31, 00-688 Warszawa
AJA Ireland (IE)
Dis Fig (US)
TBA
VENUE (TBA)
Ryosuke Kiyasu (JP)
HASSAN K. (IR/FR)
Sobota, 20.09.2025
Chmury | 11 Listopada 22, 03-436 Warszawa
Frost & Kyeza (UK)
BLACK FONDU (UK)
Open call for sonic acts
Niedziela, 21.09.2025
Pardon To Tu | Wejście od ul. Podoskich, Aleja Armii Ludowej 14, 00-637 Warszawa
Steve Noble & Marek Pospieszalski (UK/PL)
Shabaka (UK)
OPISY ARTYSTÓW
MERZBOW / BERNOCCHI / CAVALERA (INT)
To unikalne trio łączy trzy wybitne postacie światowej sceny eksperymentalnej: Merzbowa – żywą legendę japońskiego noise’u, Iggora Cavalerę – współzałożyciela Sepultury i ikonę thrash metalu, oraz Eraldo Bernocchiego – włoskiego kompozytora i producenta, znanego z odważnych fuzji gatunkowych i współpracy z artystami z całego świata.
Merzbow, czyli Masami Akita, to jeden z najważniejszych i najbardziej płodnych twórców — żywa legenda muzyki noise. Już od lat 80. przekształca dźwięk w pejzaże brzmieniowe, czerpiąc z dadaizmu, surrealizmu, free jazzu i muzyki konkretnej. Jego twórczość – od ikonicznego Pulse Demon po współczesne projekty z AI – balansuje między sztuką hałasu a formą, improwizacją a konceptem. Merzbow to również projekt etyczny: od 2003 roku artysta jest weganinem i aktywistą na rzecz praw zwierząt, czego ślad odnaleźć można w tytułach i estetyce wielu jego wydawnictw. Współpracował m.in. z Boris, Keijim Haino, Balázsem Pándim oraz Zbigniewem Karkowskim.
Iggor Cavalera zasłynął jako perkusista legendarnej Sepultury, definiując brzmienie thrash metalu lat 80. i 90. od szybkich, surowych riffów po rytmy inspirowane brazylijskim folklorem. Po odejściu z zespołu rozwijał nowe kierunki muzyczne, m.in. w projektach Mixhell, Soulwax i Petbrick. Łączy bezpośredniość metalu z elektroniką i eksperymentem, pozostając jednym z najbardziej rozpoznawalnych perkusistów swojego pokolenia.
Eraldo Bernocchi to włoski gitarzysta, producent i założyciel kultowego Sigillum S. Od lat 80. eksploruje granice dźwięku – od ambientu i dubu, przez doom metal, po sztukę audiowizualną. Współpracował z Haroldem Buddem, Nils Petterem Molvaerem, DJ Olive’em czy Billem Laswellem, a jako założyciel RareNoise Records promuje awangardową muzykę z całego świata.
To niezwykle rzadkie i wyraziste połączenie trzech silnych osobowości muzycznych, które zapowiada jedno z najmocniejszych wydarzeń tegorocznej edycji festiwalu.
Richie Culver (UK) solo exhibition & live show
Culver to artysta pochodzący z Hull w północnej Anglii, wychowany w robotniczej rodzinie, bez kontaktu ze sztuką. Porzucił szkołę, by pracować w fabryce, a dziś tworzy na styku malarstwa, rzeźby, fotografii i performansu cyfrowego. Jego twórczość ma silny charakter autobiograficzny i porusza tematy klasy społecznej, współczesnej męskości oraz wpływu technologii na tożsamość i relacje międzyludzkie.
Wystawa Leisure & Tourism to powrót do młodości artysty i refleksja nad niespełnionymi ambicjami. Tytuł nawiązuje do kursu, który planował podjąć jako nastolatek, często postrzeganego jako opcja dla młodzieży bez perspektyw. Centralna rzeźba – zużyty tapczan z czasów młodości – staje się metaforą przeszłości i teraźniejszości.
Culver krytycznie odnosi się do systemu klasowego i uprzywilejowanej pozycji w świecie sztuki. W jego pracach pojawiają się ironiczne teksty, odniesienia do popkultury i technologii, które ukazują złudność sukcesu i powierzchowność cyfrowej komunikacji. Jego sztuka łączy osobistą narrację z ostrym komentarzem społecznym.
https://www.richie-culver.com/
https://www.instagram.com/richieculver/
Ugory (PL)
Ugory to eklektyczny kolektyw muzyczny z Poznania, który powstał na strychu rodzinnego domu w kujawsko-pomorskiej wsi Smarzykowo. Zespół działa od połowy lat 2010-tych, a jego skład dynamicznie się zmienia, obejmując różnych muzyków w zależności od projektu. Ugory skupiają się na eksploracji polskiej wsi, jej codziennego życia, zwyczajów oraz patologii, co stanowi główny punkt odniesienia w ich twórczości.
Zespół zaczynał jako solowy projekt ambientowy, ale z czasem przeszedł przez serię przemian stylistycznych, przechodząc od ambientalno-noisowych brzmień do coraz cięższych, gitarowych kompozycji. Są znani z dynamicznych występów na żywo, często zmieniających skład od tria do oktetu. Ich muzyka łączy elementy różnych gatunków, czerpiąc inspiracje z codziennych doświadczeń oraz osobistych przeżyć członków zespołu.
Najnowszy album „Matko ciszy”, współtworzony przez pięć osób, jest kolejnym początkiem w dynamicznej historii Ugorów. W 2023 roku zespół wystąpił na OFF Festiwalu w Katowicach, a rok później otrzymał nominację do Fryderyków w kategorii album roku metal za album „Wicher”. Ugory mają na koncie osiem albumów i EP-kę, a ich muzyka znalazła się również w grze Cyberpunk 2077.
Ugory są opisywane jako zespół, który zaskakuje swoją różnorodnością i umiejętnością adaptacji do różnych stylów muzycznych. Ich muzyka jest pełna nieoczywistych rozwiązań, co czyni każdy koncert i projekt wyjątkowym doświadczeniem.
„Każda płyta jest nowym startem, a muzyka to dla nas wentyl bezpieczeństwa, który pozwala nam nie zwariować w codziennym życiu” — podkreśla Marcel Gawinecki.
https://www.facebook.com/ugory666/
GARY GWADERA (PL)
Gary Gwadera to solowy projekt Piotra Gwadery – kieleckiego perkusisty i kluczowej postaci łódzkiej sceny muzycznej. Znany ze swojej wszechstronności i unikalnego głosu artystycznego, Gwadera bez trudu nadaje zaskakujący charakter każdemu kontekstowi muzycznemu, niezależnie od tego, czy jest to rock, punk, eksperyment, jazz czy swobodna improwizacja. W ostatnich latach stał się również jednym z najbardziej charakterystycznych polskich perkusistów w dziedzinie wiejskiej muzyki tradycyjnej, znanym zwłaszcza z mistrzowskiego i pomysłowego wykorzystania potrójnych rytmów w melodiach tanecznych.
Prawdziwy koneser dźwięku, pasjonuje się zabytkowymi bębnami, talerzami i nośnikami analogowymi – taśmami VHS i nagraniami magnetycznymi wszelkiego rodzaju. Jego główne zespoły to Radical Polish Ansambl, Odpoczno i L.Stadt. Współpracował z międzynarodowymi i polskimi artystami, takimi jak Bernhard Lang, Kazuhisa Uchihashi, Steven Bernstein, Marcin Masecki i Antoni Gralak.
https://www.youtube.com/watch?v=en-2EmDkjBA&list=PLIcynLtgDwoXPTnDcnkz8EY1dDTDF-cmr&index=4
PLF (AU/UK)
Wyjątkowe trio, które tworzą perkusista Lukas König, twórca instrumentów i dźwiękowy eksperymentator Peter Kutin oraz wokalistka Elvin Brandhi, znana również jako Fridge. Zespół powstał w wyniku ich współpracy, której początki sięgają kilku lat wstecz. PLF zadebiutował albumem „EPDEMO” wydanym przez brytyjską wytwórnię Opal Tapes, a ich kolejny album „ParziFoooooooooooL” ukazał się nakładem wiedeńskiej platformy Ventil-records.
Muzyka PLF to mieszanka post-punku, noise-popu i eksperymentalnych improwizacji. Ich brzmienie jest kształtowane przez unikalne podejście do instrumentacji, gdzie Kutin używa samodzielnie zaprojektowanych maszyn sprzężenia świetlnego i syntezatorów, a König wzbogaca perkusję o elektronikę. Wokalizacje Elvin Brandhi dodają ich muzyce dzikiego, pierwotnego charakteru. Inspiracje czerpią z różnorodnych źródeł, a ich twórczość to synteza dźwiękowej sztuki i muzyki eksperymentalnej.
PLF występował na wielu prestiżowych festiwalach, takich jak Unsound Festival i Elevate Festival. Ich dyskografia obejmuje m.in. albumy „EPDEMO” i „ParziFoooooooooooL”.
Media wielokrotnie podkreślały unikalność ich brzmienia, opisując je jako „najdziwniejszą, najbardziej fizyczną muzykę pop na świecie” (FM4) oraz „post-punkowy industrializm” (The Wire).
Jak mówi Elvin Brandhi: „Nasze występy są wybuchami animacji, gdzie nasze świadomości zderzają się z zgiełkiem przesterowanych dźwięków.”
https://opaltapes.bandcamp.com/album/epdemo
https://www.youtube.com/watch?v=tPTz58LYaFs
Grischa Lichtenberger (DE) & Qba Janicki (PL)
Grischa Lichtenberger i Qba Janicki działają jako duet na przecięciu cyfrowej precyzji i improwizowanego performansu. Ich twórczość porusza się między zaprogramowanymi strukturami a praktyczną spontanicznością, czerpiąc z eksperymentalnej muzyki klubowej, praktyk elektroakustycznych i współczesnej sztuki dźwiękowej. Korzystając z różnorodnych konfiguracji – w tym cyfrowej i analogowej elektroniki, wzmocnionych instrumentów akustycznych, interfejsów mechanicznych i systemów sprzężenia zwrotnego – budują gęste warstwy rytmu i tekstury, które oscylują między kontrolą a przypadkiem. Ich współpraca opiera się jednorodności, preferując dialog, w którym indywidualne podejścia pozostają odrębne w ogólnej tkance dźwiękowej. Momentami ich brzmienie nawiązuje do kanciastości post-punku, rytmicznej fragmentacji abstrakcyjnego hip-hopu lub introspektywnej głębi współczesnego jazzu. Ostatecznie jednak ich muzyka zajmuje przestrzeń mniej zdefiniowaną przez odniesienia, a bardziej przez eksplorację – naznaczoną subtelnym napięciem, dynamicznym tempem i wspólną wrażliwością na dźwiękowe szczegóły.
https://www.youtube.com/watch?v=sNPVxBO-Zs8
https://www.instagram.com/qbajanicki/
Nailbreaker (UK)
Jednoosobowy projekt George’a Hammonda, artysty, który z domowej sypialni w prowincjonalnym Rushden uczynił centrum brutalnego, emocjonalnego (anti)rapu. Jego twórczość to wypadkowa punka, noise’u, power electronics i DIY-rapu, bliska duchem Death Grips, ale bardziej osadzona w realiach angielskiej prowincji, bezrobocia i samodzielnej walki o przetrwanie.
Styl Nailbreakera opiera się na minimalnym setupie, intuicji i przesterze. Produkcje, często robione na telefonie, są głośne, brudne i przesterowane, a koncerty bardziej przypominają egzorcyzmy niż występy sceniczne… Hammond mówi wprost: „Nie gram dla ludzi – gram, żeby się oczyścić”. Na jego setach można zobaczyć jego osobiste, jak i kolektywne katharsis, jak performer konfrontuje się z własnymi demonami, emocją, gniewem i bezsilnością.
Po dwóch EP-kach i uznaniu ze strony BBC Introducing oraz Anthony’ego Fantano, Nailbreaker powraca w 2025 roku z debiutanckim albumem Robert Knight Wine Cellar.
W ostatnich latach Nailbreaker dzielił scenę z takimi artystami jak Show Me The Body, Ryosuke Kiyasu, Meryl Streek czy Death Goals. Występ na Avant Art Festival 2025 będzie jego pierwszym koncertem w Polsce, w ramach trasy organizowanej wspólnie z kolektywem Jvdasz Iskariota.
Uwaga: Głośno. Bardzo. Zadbamy o stopery.
https://www.instagram.com/nailbreaker_/
https://nailbreaker.bandcamp.com/album/robert-knight-wine-cellar
HASSAN K. (IR/FR)
Hassan K. to mistyczny jednoosobowy zespół z Persji, artysta DIY o otwartym kodzie źródłowym, łączący folklor i technologię, Wschód i Zachód, muzykę surfingową i taniec brzucha, swing i heavy metal w swoich elektryzujących występach na żywo, często graniczących z transem.
Używając rozszerzonego setaru elektrycznego i automatu perkusyjnego, podróżuje z Zachodniego Królestwa do Turanu, niosąc dziedzictwo swoich oświeconych przodków. Jako multiinstrumentalista i tradycjonalista, Hassan nie tylko gra folklor, ale poszukuje esencji tysiącletniej kultury, aby ożywić ją bez kompromisów. Jego występy są wyjątkowe, energiczne i napędzane nienasyconą pasją do sceny, wzmocnioną innowacyjnym cyfrowym kunsztem, który zbliża go do publiczności. Nieklasyfikowalny, wszechstronny i atrakcyjny dla wszystkich.
https://hassank.bandcamp.com/album/isteghna
COBY SEY (UK)
Producent, wokalista i DJ, który po latach spędzonych w środowisku artystów DIY w południowo-wschodnim Londynie, zbudował sobie renomę jako wykonawca i producent oferujący zmieniającą się, dezorientującą wizję muzyki klubowej. W przeszłości współpracował z artystami i artystami takimi jak Mica Levi, Tirzah, Babyfather (Dean Blunt), Klein czy Kwes.Długo oczekiwany debiutancki album Coby’ego „Conduit” ukazał się 9 września nakładem AD93. Zabrzmi on premierowo na tegorocznej edycji festiwalu Avant Art.
W swoich nagraniach Coby porusza się w sferze żywych instrumentów, produkcji opartych na samplach i muzyki eksperymentalnej, łącząc rozpoznawalne motywy hip hopu, drone, jazzu, grime’u i innych w dubową znieczulicę.
Na scenie te marzycielskie kompozycje są przepełnione ciężką, niełatwą taneczną energią i uzupełnione żywym instrumentarium dzięki stałym członkom zespołu – Alpha Maid, Momoko Gill i Benowi Vince.
Otwarte podejście Coby’ego do dzielenia się i tworzenia muzyki rozciąga się na jego pracę z londyńskim kolektywem CURL, który wydaje płyty i organizuje wydarzenia oparte na improwizacji. Prowadzi również comiesięczny program w radiu NTS, który oferuje portal do jego atrakcyjnie mrocznego muzycznego świata.
https://www.instagram.com/cobysey/
IFS MA (JP/PL)
IFS MA to trio składające się z dwóch producentów, Ostrowskiego i Fischerle oraz awangardowego, japońskiego rapera MA. Na swoim niezwykle dobrze przyjętym i wielokrotnie wyróżnianym debiucie muzycy wyszli od footworkowej formuły, żeby przekształcić ją na najróżniejsze sposoby. Nowy album IFS MA jest tylko w niewielkim stopniu kontynuacją debiutu – znajdziemy w nim rozbudowane rytmiczne struktury, ale i sonorystyczno-spektralne poszukiwania, którym bliżej do współczesnej muzyki poważnej, niż tańca.
https://outlineslabel.bandcamp.com/album/reifsma
https://outlineslabel.bandcamp.com/album/reifsma-remixed
Aja Ireland (IE)
Aja Ireland to brytyjska artystka dźwiękowa i performatywna pracująca na przecięciu muzyki eksperymentalnej, choreografii dźwięku i technologii wizualnych. Laureatka Oram Award (2018), twórczyni Queer Noise Club, związana ze sceną DIY i sztuką intermedialną. Współpracowała m.in. z Joey Holder przy projektach pokazywanych na British Art Show i Biennale w Atenach.
Jej praca bazuje na dość intensywnym materiale dźwiękowym… noise, industrial, deconstructed club, future trap. Operuje na przesterze, rytmie, autotune oraz różnorodnej tekturze. Live act opiera się na hardware’że: automaty perkusyjne, przetwarzane wokale, analogowe efekty – i własnym ciele jako medium ekspresji. Dźwięk zderza się z kostiumem, światłem i ruchem. W warstwie wizualnej korzysta z estetyki mutacji i figur hybrydycznych, zrealizowanych m.in. we współpracy z projektantką LULALOOP.
Album Cryptid (Infinite Machine, 2025) powstał w czasie wycofania i utraty, w odpowiedzi na wypalenie i żałobę. Nie był planowany jako materiał koncertowy, ale jako archiwum osobiste. Krytycy opisywali go jako „auditory experience intertwining noise, future trap, and experimental bass” (Kaltblut) oraz „sonic archive of resilience, healing, and defiance” (Beatburguer).
“I wasn’t making music with the intention of sharing it; I was making the sounds I wanted to hear, the ones that would pull me out of a deep fog.” – Aja Ireland
Dla fanów SOPHIE i Arki, ale ostrzejsze, bardziej cielesne, mniej „popowe”.
Slikback (KE)
Fredrick M. Njau to producent muzyki elektronicznej pochodzący z Nairobi, obecnie mieszkający w Polsce. Zaczynał od pirackiego VirtualDJ i pierwszych beatów w FL Studio. Kluczowe okazało się zetknięcie z ugandyjskim kolektywem Nyege Nyege i sublabelem Hakuna Kulala.
Muzyka Slikbacka oscyluje między noise’em, industrialem, muzyką klubową, trapem, drillem i ambientem. Zeszłoroczny album Attrition (Planet Mu) to – jak sam mówi – jego najbardziej dopracowane dzieło, napisane w okresie przymusowego zawieszenia: oczekiwania na wizę po przeprowadzce do Polski. Ten stan przejściowości – narodziny dziecka, zmiana rytmu życia – wyznacza dramaturgię płyty.
Równolegle współpracuje z gigantami sceny eksperymentalnej – Giant Swan, Brodinskim, Objekt – i artystami z lokalnej sceny drillowej w Nairobi. Nie ukrywa przywiązania do miejsca, z którego pochodzi:
“There may be a lack of resources in the region, but when we adapt to the simple things we have, we end up making some really amazing stuff. I’m glad I was born here for sure.”
Jego muzyka wyrasta z doświadczenia systemowych ograniczeń: od odmów wizowych po marginalizację afrykańskiej sceny. Nie tyle „eksperymentuje” – co wykuwa nowe formy w warunkach presji, bez przywilejów europejskiej awangardy. To dźwięk, który rządzi się własną logiką: rytmicznie nieprzewidywalny, brzmieniowo brutalny, formalnie precyzyjny. W ostatnich latach występował już w Polsce, m.in. na festiwalach Unsound czy Ephemera lub uznanych seriach jak Furda, Narocz113, potwierdzając że jego energia sceniczna dorównuje intensywności nagrań studyjnych.
https://soundcloud.com/freddymn
https://slikback.bandcamp.com/album/attrition
Mopcut ft. MC dälek (INT)
Mopcut to trio, które burzy granice gatunków, łącząc free jazzową improwizację, punkową energię i rozbuchaną sztukę dźwięku. Tworzą je: eksperymentalna wokalistka i producentka elektroniki Audrey Chen, jeden z czołowych europejskich perkusistów Lukas Koenig oraz francuski gitarzysta i sceniczny ekscentryk Julien Desprez.
Ich muzyka to wybuchowa mieszanka dzikiej ekspresji i precyzyjnie kontrolowanego hałasu. Kompozycje Mopcut opierają się na serii ekstatycznych mikroeksplozji, przypominających nieznany system komunikacji – intensywny, cielesny i emocjonalny.
Ich najnowszy album RYOK to manifest płynności gatunkowej – otwiera się dekonstrukcją groove’ów i rockowych riffów, by przejść w hałaśliwy utwór hiphopowy z udziałem legendarnego MC däleka, który dołączy do zespołu podczas koncertu Avant Art Festival w Warszawie.
https://www.youtube.com/watch?v=PKeafxPLQiI
Beluga Ryba (PL)
beluga ryba to jednoosobowy projekt producencki. Za aliasem kryje się Jędrzej Dudek – muzyk i autor tekstów, znany głównie jako producent i wokalista duetu beluga stone, a także wokalista dziesięcioosobowego P.Unity.
Jako dj grywał sety skupione na psychodelicznym soulu, rozlane około ambientowe selekcje, dancehallowe masaże (Spokój festiwal x Panda Dread Soundsystem, Flauta) czy trapowo-basowe melanże (aftery po Hewrze czy Ćpajstajlu). Współorganizował wszystkie edycje plażowego festiwalu FLAUTA.
Od 2022 roku, z Igorem Nikiforowem współtworzy podwarszawskie studio i klub twórców Dwa Domy. Jest zaangażowany w nową odsłonę projektu Polish Funk, kolektywu Soul Service.
https://www.instagram.com/belugaryba/
https://www.youtube.com/watch?v=fAjHnH8_2B0
COUNTERFEIT MADISON (US)
Muzyczne alter ego Sharon Udoh, urodzonej w Nigerii, dorastającej w Stanach pianistki, wokalistki, kompozytorki i performerki. Działa na styku muzyki klasycznej, free jazzu, gospel, punka i performance’u. Na scenie potrafi być “burzą” i “ciepłą zupą” naraz.
Występuje solo i w kolaboracjach – m.in. z Clipping. (z którymi dzieli line-up Avant Art 2025), Tune-Yards, Angel Bat Dawid czy Benem Lamarem Gayem. Jej utwory oscylują między soulowym śpiewem, awangardowym jazzem, performansem i kompozycją. Fascynacja twórczością Niny Simone stała się punktem wyjścia dla szeregu projektów reinterpretujących dziedzictwo afroamerykańskiej muzyki protestu.
Udoh dorastała między dźwiękami Chopina, Rachmaninowa i Debussy’ego, grając w kościele matki i wsłuchując się w gospelowe harmonie Freda Hammonda i Donniego McClurkina. Dziś mówi, że Nina Simone stała się jej duchową przodkinią, a jej własna muzyka to rodzaj poszukiwania wolności przez performans. Jej koncerty wydarzenia, ale inspirujące się szerokim spektrum form: od rekonstrukcji Niny Simone, przez aranżacje Arethy Franklin, po kompozycje dla zespołów tanecznych i 18-osobowych orkiestr.
Tworzy także muzykę do spektakli tanecznych i działań kuratorskich, a jej artystyczna praktyka osadzona jest w pytaniach o rasę, płeć, duchowość i tożsamość imigrancką.
Nie miała jeszcze okazji wystąpić w Polsce – Avant Art Festival 2025 będzie jej pierwszą obecnością w tej części Europy.
„I may never know the answers – but I can create, mourn, defy, and chant my way into fearless freedom.
https://counterfeitmadison.com/
CLIPPING. (US)
clipping. to eksperymentalne hiphopowe trio z Los Angeles, w którego skład wchodzą: Daveed Diggs (rap) oraz producenci William Hutson i Jonathan Snipes. Ich twórczość to eklektyczna forma muzycznej opowieści, łącząca hiphopowy flow z warstwą dźwiękową opartą na field recordingu, muzyce konkretnej, industrialu i noise. Od swojego debiutu „midcity” (2013), aż po najnowszy album „Dead Channel Sky” (2025), zespół eksploruje granice gatunku – traktując muzykę jak literacką formę, nawiązującą do science-fiction i cyberpunku.
Ich albumy jak „Splendor & Misery” (nominowany do nagrody Hugo) czy „There Existed an Addiction to Blood” ujawniają nie tylko formalne mistrzostwo, lecz też konsekwentną wizję estetyczną. Ich najnowszy album, Dead Channel Sky (2025), porzuca spójną narrację znaną z poprzednich albumów na rzecz kolażowej formy, każdy utwór to osobny eksperyment. Clipping. czerpią tu z historii elektroniki i hip-hopu, sięgając po inspiracje takimi postaciami jak Egyptian Lover, Cybotron czy Mantronix. Album stanowi zarazem hołd dla kultury klubowej lat 80. i 90., jak i próbę wpisania we współczesne podgatunki muzyki elektronicznej.
Clipping. występowali na najważniejszych festiwalach eksperymentalnych, takich jak Le Guess Who? czy Roadburn, gdzie w 2024 roku zaprezentowali dwa osobne sety: taneczny i noise’owy. Grali również w Polsce, gdzie ich występy przyciągnęły fanów muzycznej awangardy.
„Nie jesteśmy anty-rapowi. Jesteśmy częścią tej tradycji – tylko szukamy jej granic” – mówi William Hutson w jednym z wywiadów. Muzyka clipping. może przytłaczać intensywnością. Ich katalog to złożona sieć brzmień i narracji, którą najlepiej odkrywać warstwa po warstwie — albo dać się jej porwać w całości podczas jednego z ich hipnotyzujących występów na żywo.
https://www.instagram.com/clppng/
Ola Rzepka (PL), Zosia Ilnicka (PL), Axel Dörner (DE), Erhard Hirt (DE)
Ola Rzepka i Zosia Ilnicka, jedne z najciekawszych artystek młodego pokolenia muzyki improwizowanej w Polsce, spotkają się na scenie z dwiema postaciami-instytucjami sceny niemieckiej, Axelem Dörnerem i Erhardem Hirtem. Rzepka i Ilnicka tworzą razem duet DEAE, który ma na koncie płytę z niekonwencjonalnymi interpretacjami dzieł Hildegardy z Bingen, ale koncert z Dörnerem i Hirtem – nietypowy nawet pod względem instrumentarium zespołu (flety, trąbka, gitara, perkusja) – będzie w całości, od podstaw, improwizowany. Wydarzenie jest efektem współpracy polskich festiwali Avant Art i Ad Libitum oraz realizacją idei wspólnych koncertów polskich artystów goszczących już na Ad Libitum z niemieckimi muzykami zaproszonymi na warszawską edycję festiwalu. Polsko-niemiecki kwartet wystąpi po raz drugi w finale Ad Libitum, 15 września w Studiu Koncertowym Polskiego Radia im. W. Lutosławskiego w Warszawie.
Projekt zrealizowany na zamówienie Avant Art Festival i Festiwalu Ad Libitum.
https://www.facebook.com/DEAE.boginie/
Olan Monk (UK)
Olan Monk to muzyk, performer i pisarz pochodzący z Conamary w Irlandii. Wspólnie z Lughiem O’Neillem współzałożył kolektyw CANVAS – cykl wydarzeń i niezależną wytwórnię płytową, powstałą w 2018 roku z myślą o nadaniu wspólnego głosu coraz bardziej rozproszonej społeczności artystycznej.
Jego praktyka twórcza obejmuje eksperymentalne i popularne formy pisania piosenek, zarówno solowo, jak i w kolaboracjach z innymi muzykami. Współpracował m.in. z takimi artystami jak Actress, Ashley Paul, Elvin Brandhi, James K, Maria Somerville, Michael Speers, Moin, Princ€ss i Shampain.
Dotychczasowe wydawnictwa Olan Monka to m.in. Love/Dead (2020) i Auto Life (2021) wydane przez CANVAS, a także Dubplate 08 (2022) opublikowane przez AD 93. W 2024 roku ukazał się jego utwór Surf na składance The Road Less Travelled Vol. 2 wydanej przez Scenic Route. W tym samym roku pojawił się również jako gość w utworze Guess It’s Wrecked na trzecim albumie zespołu Moin You Never End, również wydanym przez AD 93.
Ma za sobą występy m.in. na festiwalu Rewire w Hadze, Aiséirí w Leisureland (Galway), w National Concert Hall w Dublinie, Sonic Arts Research Centre w Belfaście, londyńskich Cafe OTO, Barbican Hall i ICA, a także na PAF Olomouc, EOS crossings we Frankfurcie oraz w wielu miejscach w Irlandii, Anglii i Europie kontynentalnej.
W 2025 roku Olan Monk koncertuje z materiałem z nadchodzącego albumu.
https://www.instagram.com/olanmonk/
Okay Vivian (TR)
Muzyczny projekt tureckiej wokalistki i producentki Pervin Güzeldere. Jej twórczość oscyluje między eksperymentalnym minimalizmem o cichej intensywności a chwytliwymi elementami popu, łącząc subtelny wokal z surową, warstwową produkcją.
W 2023 roku ukazał się jej debiutancki album długogrający Saye, wydany przez polski label IA, poprzedzony wcześniejszym EP Diamond Sparks For Eyes. Nadchodzący album In My Canine Memory zostanie zaprezentowany podczas europejskiej trasy koncertowej jesienią 2025 roku.
Koncertowy duet prezentuje się w dwóch odsłonach: pierwsza to teatralna, akustyczna forma z gitarami, lirą, wokalem i elektroniką; druga – przekształcona na potrzeby klubowych przestrzeni – dynamiczna, elektryczna, nocna.
https://www.instagram.com/pervinguzeldere/
https://okayvivian.bandcamp.com/
Death Goals (UK)
Death Goals to queercore’owy duet z Wielkiej Brytanii, tworzony przez Harry’ego Baileya (wokal, gitara) i George’a Milnera (perkusja, wokal). Odważni, hałaśliwi i bezkompromisowi, w swojej twórczości konfrontują dźwięk z polityką, ekspresję z przemocą, a queerową wrażliwością. Ich estetyka rodzi się z napięcia między post-hardcore’em, screamo a noise rockiem, proponują autorkską definicję noise’u.
„Sometimes screaming is not an escape – it’s a language”
Teksty zespołu poruszają tematykę tożsamości queer, zdrowia psychicznego, traumy i oporu. Z jednej strony osobiste, z drugiej wspólnotowe. Ich występy to pełne intensywności performansy. Po wydaniu debiutanckiego albumu The Horrible and the Miserable (2021) duet podpisał kontrakt z kultową wytwórnią Prosthetic Records, a ich kolejna płyta A Garden Of Dead Flowers (2023) poszerzyła paletę dźwiękową o wpływy alternatywnego rocka i popowej ekspresji. To właśnie ta płyta uczyniła ich jednym z ważniejszych głosów współczesnej sceny queerowej w Wielkiej Brytanii.
Zespół intensywnie koncertuje, występowali m.in. na Roadburn (Holandia), Arctangent (Wielka Brytania) i Second Impact (Włochy), dzieląc scenę z artystami takimi jak EYES, Portrayal of Guilt czy Heck. Ich muzyka pojawiła się także w filmie krótkometrażowym We Collide, nagrodzonym w ramach BFI x BMW Filmmaking Challenge i zaprezentowanym podczas London Film Festival 2023.
https://deathgoals.bandcamp.com/
https://www.facebook.com/DeathGoals
ZU (IT)
Zu to trio pochodzące z Ostii pod Rzymem, aktywne od 1997 roku. Od początku działa na uboczu scen gatunkowych, budując własny język muzyczny na przecięciu noise’u, metalu, muzyki współczesnej i improwizowanej. Przez ponad 25 lat działalności zespół wydał ponad 15 albumów i zagrał tysiące koncertów na całym świecie, zdobywając kultowy status i opinię jednego z najbardziej bezkompromisowych projektów europejskiej sceny niezależnej.
Ich muzyka łączy elementy metalu, industrialu, elektroniki, ambientu i prog-rocka . Pitchfork pisał o nich: „Biorąc pod uwagę ich zdolność do pochłaniania i przetwarzania ekscytująco różnorodnych stylów muzycznych, nie dziwi fakt, że Zu brzmi często jak sto zespołów naraz – choć sposób, w jaki układają ten dziki dźwiękowy kolaż, jest absolutnie unikalny tylko dla nich.”.
Przez lata współpracowali z artystami o równie ekscentrycznej formule: od Mike’a Pattona (Carboniferous), przez Eugene’a Robinsona (Oxbow), po Davida Tibeta (Zu93), Damo Suzukiego (Can), FM Einheita (Einstürzende Neubauten) czy Romeo Castellucciego i jego Societas Raffaello Sanzio. Ich trylogia dla House of Mythology (Jhator, Zu93 – Mirror Emperor, Terminalia Amazonia) łączy eksperyment dźwiękowy z refleksją eschatologiczną.
W 2024 roku Zu powrócili z winylową reedycją swojego pierwszego materiału Bromio (1999) oraz demem z 1996 roku (The Lost Demo, Subsound Records). W tym samym roku rozpoczęli współpracę z japońską legendą noise rocka Ruins – jako RuinsZu – której efektem jest wspólna europejska trasa koncertowa i zapowiedź albumu live na 2025 rok.
„To potężna i ekspresyjna muzyka, która MIAŻDŻY wszystko, co dziś robi większość zespołów.” – John Zorn
Zespół po raz pierwszy wystąpi w Polsce – z materiałem przygotowanym wspólnie z Tatsuya Yoshidą, perkusistą Ruins — na Festivalu Avant Art w 2025.
Francesca Ter-Berg Quartet (UK)
Dis Fig (US)
Felicia Chen wymyka się wszelkim kategoriom, płynnie łącząc wpływy popu, metalu, rapu i globalnej muzyki tanecznej w dynamicznych setach DJ-skich i występach live. Jej debiutancki album PURGE (2019), wydany przez PTP, ugruntował jej unikalny styl, łącząc delikatną wrażliwość z chaotyczną energią. Chen jest znana z eksperymentalnego podejścia jako DJ-ka i emocjonalnej głębi w występach na żywo – wyróżnia się akrobatycznym wokalem i silną, fizyczną obecnością na scenie.
W 2020 roku współpracowała z Kevinem Martinem (The Bug) nad projektem In Blue, który łączył ambientowy dancehall i trip-hop z intymnym wokalem i elementami kabaretu. Chen występowała również z chińskim artystą Tianzhuo Chenem w eksperymentalnych performansach o wydłużonym czasie trwania. Najnowsza współpraca z 2024 roku to projekt Orchards of a Futile Heaven z post-metalowym duetem The Body, w którym jej atmosferyczna produkcja spotyka się z intensywnym rytmem – album trafił na okładkę magazynu The Wire.
https://www.instagram.com/dis_fig/
https://disfig.bandcamp.com/album/purge
Ryosuke Kiyasu (JP)
Ryosuke Kiyasu to japoński perkusista i uznany na całym świecie solista werblowy, aktywny od 2003 roku. Znany z minimalistycznych performansów, zbudował unikalny język muzyczny oparty na intensywności, rytmicznej repetycji i cielesnej ekspresji. Poza działalnością solową grał w zespołach takich jak SETE STAR SEPT, Kiyasu Orchestra oraz w legendarnym składzie Fushitsusha prowadzonym przez czarnoksiężnika noise’owej sceny Keijiego Haino. Był także współzałożycielem kanadyjskiej grupy The Endless Blockade.
Jego solowy performance z Berlina z 2018 roku zdobył ponad 23 miliony wyświetleń w mediach społecznościowych, przyciągając uwagę szerokiej publiczności i mediów takich jak BBC News i VICE Magazine. W latach 2022–2024 występował na najważniejszych festiwalach perkusyjnych i sztuki outsiderów, m.in. na Überschlag Festival (największy festiwal perkusji klasycznej na świecie), Dr. Martens Fest, Alternativa Festival (Czechy) czy Outsider Art Festival (Finlandia). W 2023 roku jego występ został zaprezentowany w formie krótkiego filmu na Edinburgh Art Festival, gdzie zyskał status jednej z głównych postaci tegoż festiwalu.
Poza działalnością muzyczną współpracował również z modową marką Our Legacy, a jego imponująca dyskografia obejmuje ponad 200 albumów. W ostatnich latach intensywnie koncertuje po Europie, pojawiając się m.in. w Warszawie, gdzie jego ekstremalna forma ekspresji zyskała entuzjastyczne przyjęcie.
Jak sam podkreśla, jego sztuka to nie tylko muzyka, ale także „rytuał intensywności” i kontaktu – ze sceniczną tradią: instrumentem, przestrzenią i publicznością. Ryosuke Kiyasu konsekwentnie potwierdza swoją pozycję jako awangardzisty, redefiniując status werbla we współczesnej sztuce dźwięku.
https://www.instagram.com/dr.kiyasu/
Frost & Kyeza (UK)
Prosto z serca Nottingham, duet Frost & Kyeza od pięciu lat rozwija intensywną i nowatorską współpracę artystyczną, która stała się jednym z najbardziej intrygujących głosów brytyjskiej sceny undergroundowej. Obaj artyści pochodzą z tej samej dzielnicy miasta, a ich charakterystyczne brzmienie wyrosło z lat wspólnej pracy w niezależnym studiu DTR Studios – ważnym punkcie lokalnego środowiska muzycznego.
Ich wspólne wydawnictwa – Coldlife, Top of the Roof i A Thousand Nights – pokazują nieustanny rozwój i poszukiwania twórcze. Coldlife to emocjonalna podróż przez chłód i wytrwałość, oparta na atmosferycznych brzmieniach i precyzyjnych tekstach. Top of the Roof to manifest ambicji i artystycznej wizji, a A Thousand Nights poszerza ich estetykę o filmowe produkcje i sugestywne opowieści.
Frost – producent i inżynier dźwięku – tworzy złożone, wciągające pejzaże dźwiękowe, które idealnie współgrają z narracyjnym stylem i wszechstronnym wokalem Kyezy. Razem łączą wpływy grime’u, garage’u, dubstepu i eksperymentalnej elektroniki, tworząc muzykę bogatą brzmieniowo i emocjonalnie angażującą.
Ich twórczość zdobyła ogólnokrajowe uznanie, trafiając na anteny BBC 1Xtra i Rinse FM. Frost & Kyeza to przedstawiciele nowej fali artystów z Midlands, którzy nie tylko reprezentują swoje miasto, ale konsekwentnie poszerzają granice współczesnej muzyki miejskiej.
https://kyeza.bandcamp.com/album/coldlife
https://soundcloud.com/kyezamc/kyeza-for-the-low-prod-by-frost
BLACK FONDU (UK)
Black Fondu to urodzony w Akrze, a dorastający w Londynie 21-letni artysta, który działa na przecięciu noise’u, glitchu, grime’u oraz broken club. Twórca pojęcia „abstract grime”, zadebiutował w 2024 roku na scenach południowego Londynu, występując u boku takich artystów jak Shame, Fat Dog, Special Interest czy HiTech. Jego obecność szybko przekształciła się w lokalną legendę – jednocząc fanów punku, hip-hopu i muzyki eksperymentalnej.
Fondu pracuje sam. Tworzy dźwiękowe kolaże, w których surowy rap, rozmyte sample i emocjonalna improwizacja mieszają się z ciężkim brzmieniem i przesterowanym basem. Słowa – często ledwie słyszalne – są częścią większej efemerycznej architektury. Jego podejście do produkcji opiera się na intuicji i „redukcji”: „Zostawiam tylko to, co niesie emocję i wzmacnia utwór.”
Występy na żywo są jego preferowanym medium: fizyczne, intensywne, przeciążone. Występował m.in. w kultowym Windmill w Brixton, który dał początek takim zjawiskom jak black midi czy Squid. Wideo do utworu Another Domestic (BBC 6Music playlist) wyreżyserował sam.
Jego utwory, choć często niedostępne na platformach streamingowych, krążą w formie nagrań live i YouTube’owych klipów. Porównywany do takich artystów jak Babyfather (Dean Blunt), Varg2™ czy King Krule, pozostaje jednak osobny: „To, co robię, jest trudne do zrozumienia – nawet dla mnie. Ale musi być surowe i emocjonalne.”
“Simplicity is the way. I’m still young and I’m still learning.”
https://www.instagram.com/blackfondu/
https://blackfondu.bandcamp.com/track/another-domestic-2
Steve Noble & Marek Pospieszalski (UK/PL)
Duet, który formalnie nawiązuje do klasycznych składów gatunku, oddając im hołd równocześnie wchodzi z nimi w dialog. Czy free improv może w dzisiejszych czasach jeszcze zaskakiwać? Jak ta muzyka rezonuje w XXI wieku? Czy w tej konwencji można odnaleźć jeszcze swój autorski język? Zadając pytania i nie oczekując odpowiedzi, skupiając się raczej na ciągłym dążeniu niż na osiągnięciu celu legenda londyńskiej sceny i poszukujący nowych rozwiązań saksofonista prezentują muzykę pełną nieoczywistych zwrotów i intensywnych interakcji.
https://www.instagram.com/majupospieszalski/
https://marekpospieszalski.bandcamp.com/album/now
Shabaka (UK)
Shabaka Hutchings to urodzony w Londynie, wychowany na Barbadosie kompozytor i multiinstrumentalista, znany z formacji Sons of Kemet, The Comet Is Coming oraz Shabaka and the Ancestors. Jeden z kluczowych twórców nowej sceny londyńskiej, który z równą swobodą porusza się między jazzem, afrokaraibskimi rytmami, elektroniką i poezją dźwięku. W 2024 roku ogłosił przerwę w grze na saksofonie, by poświęcić się w pełni fletom – od japońskiego shakuhachi po południowoamerykańskie quenas – poszerzając swoje praktyki o duchowy i medytacyjny wymiar.
Styl Shabaki odwołuje się do tradycji afrofuturystycznej, eksperymentalnej elektroniki, muzyki klasycznej i rytuałów oralnych. Nie jest to jednak eklektyzm dla samej różnorodności, to konsekwentne poszukiwanie nowych form wyrazu i ucieleśnienie idei artystycznej transformacji. W jego nowszych projektach dominuje kontemplacja, dźwięk jako oddech..
Po sukcesach z Sons of Kemet i występach z Floating Points, Sun Ra Arkestra czy Andre 3000, w 2024 roku Shabaka powrócił z solowym albumem Perceive Its Beauty, Acknowledge Its Grace (Impulse!), nagranym w słynnym studiu Rudy’ego Van Geldera i współtworzonym z m.in. Esperanzą Spalding, Saulem Williamsem i Floating Points. To dzieło, które wpisuje się w jego ideę „sonicznych poematów”, czyli kompozycji, w których tytuły są równorzędne z muzyką.
„Muzyka nie jest trudna – wystarczy ją przećwiczyć, a potem pozwolić, by przemówiła przez nią dusza” – to zdanie z dzieciństwa stało się jego życiowym mottem.
https://www.shabakahutchings.com/bio/#/
https://www.facebook.com/shabakahutchingsmusic/
