Muzyka dla boomerów to nie tylko Italo Disco, Boney M., Helena Vondráčková, czy Maryla Rodowicz. To również southern/country rock, który uprawia założony na przełomie stuleci zespół Blackberry Smoke. Super nazwa, ale nie będę się tu teraz bawić w rozszyfrowywanie jej. Może bardziej dociekliwi fani wyjaśnią w komentarzach, czy chodzi o jakiś symbol antropologiczno-religijny, czy po prostu o jaranie trawy? Bo w pierwszej sekundzie myślałem, że panowie grają stoner rocka. Ale nie. To tylko nowoczesna nazwa i myląca grafika.
No dobra, ale czy jest aż tak staroświecko? Pod względem realizacyjnym można by rzec, że jest rewolucyjnie. Dlaczego? Współcześnie grzebie się przy partiach skrzypiec w nagraniach orkiestrowych. Muzycy, nawet klasyczni, zaczynają „grać” tak doskonale, że aż niewiarygodnie. W rozrywce komputer to już właściwie norma. „Się wyrówna, się doklei, się nastroi”. Zdziwilibyście się, że nawet punkowe kapele to dziś bardziej muzyka techno niż muzyka techno sprzed 30 lat, choć oczywiście na innych brzmieniach. Podobnie jest z zespołami progresywnymi, metalowymi i rockowymi. Często. Nie mówię, że zawsze. Są wyjątki. I właśnie takie wyjątki należy chronić i czcić.
Wśród nich znajduje się m.in. Blackberry Smoke. Panowie otaczają się wyłącznie naturalnym środowiskiem sprzętowym i brzmią tak, jakby nagrywali na magnetofon szpulowy, bez żadnych poprawek. Ha! Bo przecież szpulę też można ciąć, czego najlepszym przykładem jest ratowanie nieudolnych partii Larsa Urlicha na czarnym albumie grupy Metallica (i wcześniej podobno też).
A jeśli o perkusistach mowa, w ostatniej chwili dotarła do redakcji informacja, że 4 marca 2024 zmarł bębniarz Blackberry Smoke, Brit Turner. To pewnie, w dużej mierze, dzięki niemu zespołowi udało się osiągać naturalny flow, za który ogromne brawa, bo to spora rzadkość w dzisiejszych czasach. Mam nadzieję, że gdy minie żałoba, panowie znajdą godnego następcę.
Wracając jednak do meritum. Uważam, że traktowanie muzyki w sposób naturalny jest podejściem innowacyjnym, bo większość całkowicie zdaje się o nim zapomnieć i na tle jednego wielkiego komputerowego amalgamatu „Be Right Here” tym właśnie się wyróżnia. Niestety, materiał jaki zespół proponuje, to typowe retro bez żadnego nowego pomysłu na siebie. Tak jak Greta Van Fleet stanowi grupę rekonstrukcyjną Led Zeppelin z premierowym repertuarem, tak Blackberry Smoke z powodzeniem można dopisać do spadkobierców Lynyrd Skynyrd.
I oczywiście: „nikt nikomu nie broni” oraz „co kto lubi”. Natomiast zadaniem recenzenta jest naświetlenie odbiorcy, czy dany produkt jest dla niego, czy nie.
Jest to szczególnie cenne w czasach, w których zostaliśmy przeładowani informacjami do tego stopnia, że ciężko jest nam je selekcjonować. Dodatkowo czasem odnoszę wrażenie, że dziś jest więcej „muzyków” niż słuchaczy, bo każdy chce nagrać płytę, teledysk albo cokolwiek. Dlatego podkreślam, że na tle tego całego bałaganu, takie zespoły jak Blackberry Smoke stanowią chlubny wyjątek, ale czy jest to wyjątek artystycznie odkrywczy, to już inna sprawa. Dla tych, którzy lubią ciepłą, bezpieczną strefę komfortu gitarowego grania i tradycyjnego śpiewu rodem z południa Stanów – rzecz godna polecenia. Dla pozostałych – do zastanowienia.
Konkluzja: To bardzo dobrze zrealizowany album, który brzmi naturalnie jak mało który dziś. Zespół gra z niesamowitą energią, której nie posiada niejeden młody skład. Ale wtórność artystyczna materiału jest mocno dyskusyjna. Dlatego za brzmienie i energię – 6, za oryginalność – 2 i wychodzi nam średnia 4.
Ocena: 4/6
Dominik Skolimowski
Lista utworów: Dig A Hole; Hammer And The Nail; Like It Was Yesterday; Be So Lucky; Azalea; Don’t Mind If I Do; Whatcha Know Good; Other Side Of The Light; Little Bit Crazy; Barefoot Angel
ZAPISZ SIĘ DO NASZEGO NEWSLETTERA WYSYŁAJĄC MAIL NA: sztukmixnewsletter@gmail.com
Obserwuj nas w mediach społecznościowych:
